30 Απρ 2011

Κρίση παιδείας η κρίση τής οικονομίας




Προσπαθώ να πω με όση δύναμη δημόσιας φωνής διαθέτω ότι η οικονομική κρίση που μαστίζει σήμερα τη χώρα μας είναι πριν και πάνω απ΄ όλα κρίση αρχών, κανόνων, αξιών και ιδανικών, κρίση υπεύθυνων πολιτών με αίσθηση υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, κρίση σκεπτόμενων πολιτών με δυνατότητα εκτιμήσεως προσώπων και πραγμάτων, κρίση ήθους και ηθικής, κρίση ευαισθησίας κοινωνικής, κρίση πολιτικής σκέψεως με όραμα και πολιτικών με συνείδηση ευθύνης, με πείρα ζωής και αίσθηση τής πραγματικότητας, κρίση συναίσθησης τής ουσίας και τής σπουδαιότητας τού πολιτισμού και τής εν γένει καλλιέργειας τού ανθρώπου, κρίση θρησκευτικής πίστης, κρίση εμπιστοσύνης σε πρόσωπα και θεσμούς (στον δάσκαλο, στον δικαστή, στον ιερέα, στον γιατρό, στον πολιτικό, στον δημοσιογράφο, στον δημόσιο υπάλληλο), κρίση σύνεσης και ορθοφροσύνης, κρίση αυτογνωσίας, κρίση στοχασμού για το τι είναι σημαντικό στη ζωή, κρίση... Μπορώ εδώ να σταματήσω την απαρίθμηση των μορφών κρίσεως που γέννησαν, κατά βάθος, την οικονομική κρίση και να εστιάσω στην καρδιά τής κρίσης: στην κρίση παιδείας που περνάει πολλά χρόνια τώρα η χώρα μας και που είναι αυτή η οποία υπέσκαψε, αν δεν διέλυσε ήδη, τον ιστό τής ελληνικής κοινωνίας. 

Η κρίση παιδείας, βαθύτερης δηλαδή και ουσιαστικής καλλιέργειας τής προσωπικότητας τού ατόμου, που πλήττει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά τον ευρύτερο χώρο, αποπροσανατόλισε τον σύγχρονο άνθρωπο και υπονόμευσε τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του, τις επιδιώξεις, τις επιθυμίες, τις βιοτικές του προτεραιότητες, ολόκληρη τη ζωή τη δική του και των γύρω του. Η επιθυμία απόκτησης όλο και περισσότερων υλικών αγαθών εξελίχθηκε-ελλείψει ουσιαστικής παιδείας και ικανότητας ιεράρχησης αναγκών και επιδιώξεων- σε μανία καταναλωτισμού, με το πολυτελές αυτοκίνητο ή σπίτι, τα σινιέ ρούχα, το σκάφος, τις τραπεζικές καταθέσεις, τα κέρδη από το Χρηματιστήριο ή τον τζόγο να ανάγονται σε αυτοσκοπούς, η φοροδιαφυγή σε εξυπνάδα και το χρήμα σε μέτρο αξιολόγησης τής επιτυχίας τού ατόμου. Χάθηκε το μέτρο. Ελειψε το όραμα. Παρατοποθετήθηκε το νόημα τής ζωής. Το κυνήγι τού χρήματος έγινε αυτοσκοπός. Σε τέτοιες καταστάσεις μειώνονται οι αναστολές, εκλείπουν τα σημεία αναφοράς, χαλαρώνουν οι αντιστάσεις, αρχίζει η φθορά, επιδίδει η δια-φθορά. Παύουν δηλαδή να λειτουργούν οι οδοδείκτες και οι δικλίδες ασφαλείας μιας πραγματικής παιδείας: οι σωστές αξιολογήσεις στη ζωή, το ήθος, η αίσθηση ευθύνης και, κυρίως, η αίσθηση ορίων. Μιλάμε, βέβαια, για μια πραγματική παιδεία η οποία έχει μεν ως βάση τη σχολική εκπαίδευση αλλά συνδιαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες: τα ενδιαφέροντα καθενός, τις ποικίλες επιλογές του (κοινωνικές, πολιτικές, ηθικές, θρησκευτικές), τις ευαισθησίες του, τη διάθεση αυτομόρφωσης και την όλη σχέση του με τον πολιτισμό (με το βιβλίο, το θέατρο, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τα εικαστικά, την επιστήμη, την ευρύτερη διανόηση). Μιλάμε για μια παιδεία που-με ευθύνη τής Πολιτείας- προσφέρονται: ποιοτική δημόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες (σχολική εκπαίδευση- πανεπιστήμια), ευκαιρίες για ευρύτερη ποιοτική διά βίου εκπαίδευση, ποιοτικά κρατικά μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας (ραδιόφωνο, τηλεόραση), συνεχής και αποδεδειγμένη έμφαση σε όλες τις μορφές τής τέχνης. 

Είναι φανερό ότι μιλώντας για παιδεία δεν εννοώ τις απλές γνώσεις ή τους όγκους των ασύνδετων πληροφοριών που παρέχει ήδη η σχολική εκπαίδευση. Δεν αναφέρομαι στον «γραμματιζούμενο» αλλά στον «μορφωμένο» -διάκριση που κάνει εύστοχα η λαϊκή σοφία. Μιλάω για ένα σχολείο και μια γενικότερη παιδεία που μορφώνει πολίτες υπεύθυνους, σκεπτόμενους, καλλιεργημένους, κοινωνικά ευαίσθητους, πολίτες με ιδανικά, αρχές και αξίες, πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους και νοιάζονται γι΄ αυτήν, πολίτες με αναφορά σε ρίζες και παραδόσεις, πολίτες με ταυτότητα, που ξέρουν από πού έρχονται και πού πάνε, πολίτες που σέβονται τους θεσμούς και τιμούν τους συμπολίτες τους. Μόνο έτσι πιστεύω ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις ριζικά ό,τι έχει φθείρει ψυχικά και διανοητικά σήμερα τον πολίτη και τον έχει εκτρέψει σε κάθε μορφής παρανομία και διαφθορά. 

Λέγοντας αυτά, έχω συνείδηση ότι αναφέρομαι σε μια αντιμετώπιση των δεινών που μάς κατατρύχουν, η οποία απαιτεί χρόνο, δυνάμεις και, το κυριότερο, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή εθνικής και κοινωνικής πλεύσεως. Αλλά θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι το πρόβλημα τής φθοράς που έχουμε υποστεί ως κοινωνία και τού οποίου τώρα συνειδητοποιούμε μία μόνο πλευρά που είναι η οικονομική κατάρρευση, επιφαινόμενο και απόρροια ενός πολύ πιο σύνθετου και ουσιαστικού προβλήματος, ότι αυτό θα λυθεί ως διά μαγείας με κάποια καθαρώς οικονομικά μέτρα! Τα αίτια που το προκαλούν-και ανέφερα ένα από αυτά, το κατ΄ εμέ καθοριστικό- και αν ακόμη τώρα λυθεί το πρόβλημα τής οικονομικής κρίσης, θα επαναφέρουν το πρόβλημα πολύ σύντομα, αν δεν υπάρξει ριζική στροφή. Και μια ακόμη διασάφηση. Η φθορά, η διαφθορά και ο αποπροσανατολισμός τής ελληνικής κοινωνίας δεν περιλαμβάνει όλους τους Ελληνες. Είναι ευτυχώς πολλοί, και σε ορισμένα στρώματα τής κοινωνίας οι περισσότεροι που δεν έχουν διαβρωθεί. Αυτοί είναι και η δύναμη στην οποία μπορεί να στηριχθεί η χώρα. 

Και μια συχνή επωδός: τι κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι τής χώρας; Μιλούν; Παίρνουν θέση; Βοηθούν; Απάντηση: το ζήτημα δεν είναι αν μιλούν, διότι είναι πολλοί αυτοί που μιλούν δημόσια, που συζητούν, που προτείνουν. Το ζήτημα είναι αν τους ακούει κανείς... Και μάλιστα αν τους ακούν αυτοί που πρέπει πρώτα απ΄ όλα να μάθουν να ρωτούν. 


Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου των Αθηνών. 

21 Απρ 2011

Μεταθέσεις µε αντικειµενικά κριτήρια


 πηγή:http://www.alfavita.gr/artro.php?id=30222

Οι εκπαιδευτικοί θα µοριοδοτούνται ανάλογα µε τον τόπο και τον χρόνο που υπηρετούν 

 
Σε 12 κατηγορίες, από τα πιο κεντρικά έως τα πλέον δυσπρόσιτα και µε δύσκολεςσυνθήκες διαβίωσης, χωρίζει τα σχολεία της χώρας το νέο σύστηµα µεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών, το οποίοέδωσε χθες προς δηµόσιαδιαβούλευση το υπουργείο Παιδείας.

Οι εκπαιδευτικοί θα µοριοδοτούνται ανάλογα µετον χρόνο κατά τον οποίο υπηρετούν στο σχολείο κάθε κατηγορίας και οι αποσπάσεις και µεταθέσεις τους θα γίνονται µε αντικειµενικό τρόπο. Αυξηµένες µονάδες θα λαµβάνουν όσοι υπηρετούν σε δυσπρόσιτα σχολεία,όσοι έχουν διδακτορικά και µεταπτυχιακά, ενώ η προφορική συνέντευξη υποβαθµίζεται λαµβάνοντας µόνο 3 µονάδες. Στις αποσπάσεις ευνοούνται σύζυγοι δικαστικών και στρατιωτικών.

Η Αννα ∆ιαµαντοπούλου δήλωσε ότι «τονέο σύστηµα που προτείνεται δίνειοριστικό τέλος στο όργιο ρουσφετιού και στις πελατειακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, µε την εµπλοκή µελών των υπηρεσιακών συµβουλίων, υπηρεσιακών παραγόντων, πολιτευτών, βουλευτών, υπουργών κ.ά.», καθώς προβλέπει συγκεκριµένα και µετρήσιµα κριτήρια.

Φέτος, µόνο στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευσηέχουν ζητήσει µετάθεση περισσότεροι από 25.000 εκπαιδευτικοί και σύµφωνα µε τον αιρετό εκπρόσωπο των δασκάλων ∆ηµ. Μπράτη, την Παρασκευή 29 Απριλίου, θα συνεδριάσει το ΚΥΣΠΕ (Κεντρικό Υπηρεσιακό Συµβούλιο ΠρωτοβάθµιαςΕκπαίδευσης) για να πραγµατοποιήσει τις µεταθέσεις της φετινής χρονιάς. 
Λιγότερες από πέρυσι
Ο αριθµός των µεταθέσεων αναµένεται να είναι µικρότερος από πέρυσι. Για τον αριθµό των προσλήψεων, µονίµων και αναπληρωτών, τίποτε δεν έχει καθοριστεί ακόµη.
Αυτό αναµένεται να γίνει µετά την ανακοίνωση των µεταθέσεων προς τα τέλη Ιουνίου.
 

5 Απρ 2011

Φθηνό σχολείο φέρνουν οι συγχωνεύσεις

Θέμα: Αυτοχρηματοδοτούμενη εκπαίδευση
Ποιοτικές τομές
Βαθιά το χέρι στην τσέπη αναγκάστηκαν να βάλουν φέτος δεκάδες χιλιάδες γονείς που με έκτακτες εισφορές, λαχεία και εκδηλώσεις κλήθηκαν να αναλάβουν τα έξοδα λειτουργίας του σχολείου, μετά τη δήλωση αδυναμίας της κυβέρνησης και πιο συχνά του Δήμου να πληρώσουν αυτά που τους αναλογούν για την παιδεία. H κυβέρνηση δε θα διστάσει να πετάξει έξω από τα σχολεία τα παιδιά των πιο φτωχών, λαϊκών οικογενειών για να μειώσει το κόστος λειτουργίας τους.
ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΕΑΣΙΔΗΣ
ΝΤΙΝΑ ΡΕΠΠΑ
ΑΙΜΙΛΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΑΤΟΥ 
Το αντιεκπαιδευτικό τσουνάμι των τελευταίων μηνών είναι πρωτοφανές σε σφοδρότητα και οξύτητα παρόλο που δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Τα 1.200 κατηργημένα σχολεία είναι το πρώτο κύμα μιας συντονισμένης επίθεσης που έχει βάθος. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια σαρωτικού χαρακτήρα μετάλλαξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην κατεύθυνση της λειτουργίας του σχολείου ως επιχείρηση. Οι σημερινές εξελίξεις εμπνεύστηκαν από το αγγλοσαξωνικό μοντέλο συντηρητικής αναδιάρθρωσης: τη Λισαβόνα, τη Μπολόνια και τον ΟΟΣΑ. Απόπειρες εφαρμογής τους στην ελληνική εκπαίδευση έχουν γίνει κατ’ επανάληψη την τελευταία 20ετία. Το μοντέλο της εκπαίδευσης άλλαζε αλλά η ταξική πάλη, ιδιαίτερα σε ένα χώρο με μαχητικό ανατρεπτικό κίνημα διαρκείας καθώς και οι εσωτερικές αντιφάσεις των αναδιαρθρώσεων δεν ευνοούσαν την πλήρη μετάλλαξή της. 
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια άνευ προηγουμένου χρονική συμπύκνωση με σοβαρότατο βάθεμα των ποιοτικών χαρακτηριστικών λόγω της κρίσης και του Μνημονίου. Η επιλογή της κυβέρνησης με την καθοδήγηση του ελληνικού κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ για ευρείας κλίμακας περικοπές στα κοινωνικά αγαθά οδηγεί με ραγδαίο τρόπο την εκπαίδευση στο απόλυτο μηδέν και δημιουργεί ανεξέλεγκτες απώλειες που δεν πρέπει να αγνοηθούν από το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα. Είναι σαφές ότι το κεφάλαιο δεν επιλέγει σήμερα το μαζικό διωγμό μαθητών από τη βασική εκπαίδευση. Αν όμως δεν κατορθώσει να μειώσει αισθητά τις δαπάνες με άλλους τρόπους (επιχειρηματική λειτουργία του σχολείου και τσάκισμα των εργαζόμενων σ’ αυτό), είναι έτοιμο ακόμα και για μέτρα που θα «πετάξουν» σημαντικά τμήματα του μαθητικού πληθυσμού εκτός εκπαίδευσης, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα και τους μετανάστες. Γι’ αυτό οι τομές που προωθούνται δεν είναι μια απλή επανάληψη κι αντιγραφή της συντηρητικής αναδιάρθρωσης της δεκαετίας του ’90 αλλά ποιοτικό βάθεμά της. Το κεφάλαιο έχει στόχο μια εκπαίδευση αυτοχρηματοδοτούμενη, χωρίς σταθερή κεντρική κρατική χρηματοδότηση, την επέκταση της κερδοφορίας του στον τομέα των εκπαιδευτικών υπηρεσιών και τη δυνατότητά του να επεμβαίνει απευθείας στο περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας για την εξυπηρέτηση των αναγκών της καπιταλιστικής αγοράς εργασίας. Είναι φανερό ότι ο πρώτος στόχος αυτήν την περίοδο αποκτά επείγοντα ρόλο γι’ αυτό και οι τομές που προωθούνται έχουν ισχυρά τα λογιστικά χαρακτηριστικά. Η πολιτική της κυβέρνησης όμως, δεν είναι η προσθαφαίρεση. Το ποιοτικό βάθεμα όλων των χαρακτηριστικών τις επίθεσης είναι ο βασικός πολλαπλασιαστικός παράγοντας. Γι’ αυτό και δομεί ένα απίστευτα συντηρητικό, συγκεντρωτικό, αυταρχικό και ιεραρχικό μοντέλο εκπαίδευσης, που αντιστοιχεί στις επιχειρήσεις κι όχι απλά λιγότερη εκπαίδευση.

Μέσα από τις επιχειρούμενες αλλαγές, ένας βασικός στόχος είναι το φτηνότερο σχολείο. Ενδεικτική είναι η επιλογή των συγχωνεύσεων που έχει ήδη ξεσηκώσει αντιδράσεις, την οποία η κυβερνητική προπαγάνδα της κυβέρνησης εμφανίζει ως ένα νοικοκύρεμα. Στην πραγματικότητα τα κριτήρια είναι λογιστικά, καθώς μείωση σχολείων σημαίνει μείωση δαπανών. Αυτό συνδυάζεται με τη δραστική μείωση των κονδυλίων που μέσω Δήμων καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων. Επειδή οι δαπάνες αυτές είναι ανελαστικές, το κόστος περνάει στους γονείς, που δεν μπορούν να αφήσουν τα παιδιά χωρίς π.χ. θέρμανση. Έκτακτες εισφορές, λαχεία, εκδηλώσεις με εισιτήριο έγιναν φέτος σε πολλές περιοχές της Ελλάδας για να αντιμετωπιστούν τέτοιες ανάγκες. Πεδίο δοκιμής και η κρίση χρηματοδότησης της μετακίνησης μαθητών της Περιφέρειας, που δεν έχουν σχολείο στο χωριό τους. Χιλιάδες μαθητές έχασαν χιλιάδες ώρες από την αρχή του 2011 επειδή με τον «Καλλικράτη» δεν υπήρχε κάποιος να πληρώσει τους λεωφορειούχους. Οι αρμόδιοι δήλωναν αναρμόδιοι ή απλά άφραγκοι... Οι γονείς καλούνται ή να βάλουν το χέρι στην τσέπη ή να βρουν σπόνσορα. 
Μια άλλη πλευρά των αλλαγών είναι η προσπάθεια συγκεντρωτικού ελέγχου της εκπαιδευτικής δομής. Ο «εκπαιδευτικός Καλλικράτης» αλλάζει, διευρύνει και ρευστοποιεί τα όρια της περιοχής που αντιστοιχεί σε κάθε σχολείο, επιτρέποντας τις μετακινήσεις μαθητών και τα «μαγειρέματα» ώστε τα τμήματα να παραμένουν μεγάλα, αλλά όχι τόσο όσο να επιτρέπουν τη δημιουργία νέου τμήματος. Αντίστοιχες νομοθετικές προβλέψεις επιτρέπουν τις μετακινήσεις εκπαιδευτικών σε ευρύτερη περιοχή.
Το πλαίσιο συμπληρώνει η πρόταση για το νέο ρόλο του διευθυντή «με υπερξουσίες και δυνατότητα τιμωρίας των εκπαιδευτικών ακόμη και με περικοπή μισθού» αλλά και η πρωτοβουλία διαμόρφωσης του Μεγάλου Αδερφού της εκπαίδευσης, της ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων «Survey». Εκεί θα καταχωρούνται περίπου όλα όσα αφορούν στο σχολείο. Με το διευθυντή - μάνατζερ και το άγρυπνο μάτι του «Survey» επιχειρείται ο ολοκληρωτικός έλεγχος της εκπαιδευτικής καθημερινότητας, καθώς πολύ συχνά η πραγματικότητα επέβαλε μικρότερες ή μεγαλύτερες αποκλίσεις από το αναλυτικό πρόγραμμα και τις εγκυκλίους, ακόμη και από εκπαιδευτικούς που δεν είχαν προθέσεις αμφισβήτησης. Η καταδίκη των καθηγητών από τα Γιαννιτσά που δεν έγιναν εχθροί των μαθητών τους τηρώντας το γράμμα του κανονισμού είναι διδακτική.
Ταυτόχρονα δρομολογούνται σημαντικές αλλαγές στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Δυο στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης είναι τα 800 ολοήμερα δημοτικά ως μοντέλο για τη βασική εκπαίδευση και το «νέο λύκειο», όπως περιγράφεται στις διαρροές στα ΜΜΕ. Το πρόγραμμα σπουδών για τα 800 ολοήμερα δημιούργησε πολλά ερωτηματικά, π.χ. για τη διδασκαλία πληροφορικής και αγγλικών από την Α’ δημοτικού. Μπορούν τα παιδιά να μάθουν αγγλικά, ενώ δεν ξέρουν να γράφουν στα ελληνικά ή πληροφορική χωρίς να ξέρουν καλά καλά να διαβάζουν;
Η απάντηση έρχεται όταν ρωτήσουμε τι είδους αγγλικά θέλουμε να μάθουν. Αυτά των οδηγιών χρήσης, του κινητού και της ταμειακής μηχανής; Τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Με αυτά εργάζεται και καταναλώνει η γενιά των 500 ευρώ. 
Ανάλογα πορεύεται και το περίφημο «νέο λύκειο» κάθε εκδοχής. Η γενική παιδεία ξορκίζεται ως σπατάλη χρόνου, άχρηστη γνώση. Όλο το βάρος πέφτει στα μαθήματα ειδίκευσης. Από αυτά θα κρίνεται η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Τα μαθήματα επιλογής παραμένουν χωρίς συνεκτική λογική και χωρίς συνάφεια με την ειδίκευση. Στην εποχή της ελαστασφάλειας αποθεώνονται οι αποσπασματικές «δεξιότητες» και όχι η ουσιαστική μόρφωση, ο χειρισμός πληροφοριών αντί της κριτικής σκέψης, ο κατακερματισμός της γνώσης σε χρήσιμα στοιχεία. Από κοντά και η «μάθηση της μάθησης», η τεχνική αναβάθμισης πληροφοριών. Αυτή η χρησιμοθηρία οδηγεί στην αδυναμία συνολικής θεώρησης του σύγχρονου κόσμου, εξήγησης και αμφισβήτησής του.
Είναι όσα ζητά το «Σύμφωνο για το ευρώ» ζητώντας ανάμεσα στα μέτρα για την παραγωγικότητα, τη βελτίωση των εκπαιδευτικών συστημάτων. Για την ΕΕ ο άνθρωπος γεννιέται για να γίνει παραγωγικός μισθωτός... 
Κρίσιμη διάσταση είναι η εντατικοποίηση με την πολύωρη παραμονή στο σχολείο, την ανάγκη εξωσχολικής δουλειάς, τη «διπλωματική» του λυκείου και φυσικά για το φροντιστήριο. Η ανάγκη για αυτό οξύνεται με την αύξηση της ύλης και τον ολοκληρωτικό προσανατολισμό του λυκείου στην εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, καθώς μετράνε οι βαθμοί όλων των τάξεων. 
Ο ανταγωνισμός είναι μια ακόμα πλευρά που διαπερνά το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, κυρίως μέσα από τις εξετάσεις. Έτσι τα πειραματικά σχολεία «που έτσι κι αλλιώς είναι σε κρίση» από χώρος όπου δοκιμάζονται παιδαγωγικές πρακτικές σε ένα δείγμα μαθητικού πληθυσμού, γίνονται χώροι επιβράβευσης των νικητών στην κούρσα ανταγωνισμού. Μαζί με την εντατικοποίηση χαράζουν το δρόμο για να εμπεδωθεί το νέο εργασιακό ήθος του Μνημονίου. Δηλαδή πολλή δουλειά για ψίχουλα, σκυμμένο κεφάλι από φόβο και κούραση...
Τέλος, το περιεχόμενο διεκδικούν να σφραγίσουν πλάι στις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και οι νεοσυντηρητικές. Δεν λείπουν λοιπόν τα αρχαία ελληνικά ως ιδεολογική κατήχηση και εργαλείο ταξικών φραγμών, τα θρησκευτικά που θα πείσουν ότι αυτός ο κόσμος δεν εξηγείται με τα ανθρώπινα μέτρα και δεν αλλάζει, η Ιστορία ως μέσο εμπέδωσης της τρέχουσας εθνικής ιδεολογίας, καθώς ο εθνικισμός μπορεί να συναντηθεί με τον ευρωπαϊσμό σε μια αντι-ισλαμική, ξενοφοβική ΕΕ, αρκεί να αγνοηθεί ο «κινητής της Ιστορίας», ο λαός.
Παραπέρα η προοπτική που δίνεται στους μαθητές θα καθορίσει και την πραγματικότητα των εκπαιδευτικών. Αν το μέλλον που επιφυλάσσεται για τη μεγάλη πλειοψηφία των νέων μετά το σχολείο είναι η ελαστασφάλεια, η ριζική υποβάθμιση της εξαρτημένης εργασίας μαζί με τη γενίκευσή της, τότε ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί να περιμένει πολλά.
Σε πρώτο επίπεδο βλέπουμε να πιέζεται ο μισθός του και η παιδαγωγική ελευθερία, με τις αλλεπάλληλες μειώσεις αποδοχών του Μνημονίου, με αποκορύφωμα το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων που εξαρτά αποδοχές και μισθολογική εξέλιξη από τη συμμόρφωση.
Βλέπουμε ακόμη μια διπλή κίνηση που αφορά στις εργασιακές σχέσεις: Η πρώτη αφορά τη μείωση του μόνιμου προσωπικού με παράλληλη αύξηση των συμβασιούχων (αναπληρωτών, ωρομισθίων). Αυτό γίνεται με τον περίφημο κανόνα μία πρόσληψη (στις οποίες συνυπολογίζονται και οι μετατάξεις από τις ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιούνται) για πέντε αποχωρήσεις, καθώς και με την κατάργηση οργανικών θέσεων με τις συγχωνεύσεις που μόνο στην πρωτοβάθμια προσεγγίζουν τις 2.000. Η δεύτερη αφορά στη διαμόρφωση ενός ακόμη δυσμενέστερου εργασιακού περιβάλλοντος για τους συμβασιούχους με τις προσλήψεις μέσω ΕΣΠΑ, που νομιμοποιούν την πληρωμή με σημαντική καθυστέρηση, την υποαπασχόληση, την αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ακόμη μέσω ΕΣΠΑ μεθοδεύεται η ριζική υπονόμευση της σύμβασης εργασίας, καθώς ζητήθηκε από εκπαιδευτικούς να υπογράψουν συμβάσεις όπου δεν αναγράφονται οι αποδοχές!
Κρίσιμη παράμετρος είναι η δουλειά σε πολλά σχολεία, πάνω από δύο, κάτι που αφορά μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών. Είναι το τρίτο επίπεδο αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, αυτό που υπονομεύει τη παιδαγωγική σχέση και το δέσιμο με τους μαθητές: Είναι πολλοί, σε πολυπληθείς τάξεις, για λίγες ώρες.
Τέλος έρχεται η διαρκής υποτίμηση του εκπαιδευτικού. Ο Γ. Παπανδρέου και η Α. Διαμαντοπούλου διαπιστώνουν συχνά πυκνά πως υπάρχουν και κάποιοι που δουλεύουν. Αποθεώνονται οι διαδραστικοί πίνακες, τα λάπτοπ, τα βίντεο με φροντιστηριακά μαθήματα. Την προηγούμενη Κυριακή δημοσιεύτηκε πληρωμένη δημοσκόπηση του υπουργείου όπου το δείγμα κατευθυνόταν να καταδείξει τους εκπαιδευτικούς ως υπεύθυνους για τα χάλια στην εκπαίδευση. Η κεντρική ιδέα είναι πως οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν δα και την πιο περίπλοκη δουλειά, δεν είναι αναντικατάστατοι και απ’ την άλλη δεν την κάνουν και καλά...
Η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει την κοινωνία με ένα λαϊκιστικό λόγο κριτικής όσων είναι αρνητικά στην εκπαίδευση, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες και φυσικά τον υπαίτιο. Αξιοποιεί αδυναμίες και αντιφάσεις της πολιτικής της λ.χ. η αδυναμία να καλυφθούν οι θέσεις με το δεδομένο προσωπικό γίνεται ο δρόμος για τη μαζική πρόσληψη αναπληρωτών και γενίκευσης της ελαστικής απασχόλησης. Παρ’ όλα αυτά, αλλά και παρά την επίδειξη πυγμής της Α. Διαμαντοπούλου, η κρίση της εκπαίδευσης είναι κάτι που δεν θα αποφύγει η κυβέρνηση. Δεν διδάχτηκε από την απαξίωση της «μεταρρύθμισης Αρσένη». Η κρίση του σχολείου είναι «ειδικά στο λύκειο» κρίση στόχων που να αγγίζουν τους μαθητές. Αυτό δημιουργεί το ασφυκτικό κλίμα πίεσης και δυσφορίας για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς. Σύντομα θα αναδειχτούν αδιέξοδα που προκαλούν εκρήξεις. Το ερώτημα είναι αν οι εκρήξεις θα ανοίξουν μια νέα εποχή κοινωνικών κατακτήσεων στην εκπαίδευση.
Από το «μπαμπούλα» επιθεωρητή στο διευθυντή - μάνατζερ
ΚΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΟΡΑΙΟ, ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Στις 5 Μάρτη είδαν το φως της δημοσιότητας αποσπάσματα από το σχέδιο νόμου «για την αναδιοργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών της εκπαίδευσης». Διαβάζοντας κανείς τα βασικά σημεία του νόμου, καταλαβαίνει εξαρχής ότι η «αναδιοργάνωση» αυτή μόνο στόχο έχει τη δημιουργία μιας αυστηρά ιεραρχικής πυραμίδας, που θα στραγγαλίζει οποιαδήποτε ελευθερία έχει απομείνει στο δημόσιο σχολείο. 
Εξάλλου το «αγοραίο» σχολείο προϋποθέτει ιεραρχία και διοίκηση «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» του ιδιωτικού τομέα.
Προβλέπεται λοιπόν πως ο διευθυντής μετέχει στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου του σχολείου και του κάθε εκπαιδευτικού χωριστά, έχει την ευθύνη διοργάνωσης διαδικασιών αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας –συνεπώς αυτή γίνεται υποχρεωτική– είναι υπεύθυνος για τα προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης, είναι ο πειθαρχικός προϊστάμενος για το προσωπικό και μπορεί να επιβάλει στον εκπαιδευτικό έγγραφη επίπληξη καθώς και την πειθαρχική ποινή του προστίμου μέχρι το ένα έκτο των μηνιαίων αποδοχών του.
Αυτά συνδυάζονται με πλήρη απαλλαγή από διδακτικά καθήκοντα. Ο σύλλογος διδασκόντων μένει σε ρόλο διακοσμητικό, αφού θα κάνει μόνο προτάσεις, με την τελική απόφαση να ανήκει στο διευθυντή.
Το νέο μοντέλο συνδέεται με το περιεχόμενο και το ρόλο του «νέου» αγοραίου σχολείου. Η διοικητική και ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών είναι απαραίτητη προϋπόθεσή του.
Συνδυάζεται επίσης με την προσπάθεια δημιουργίας ενός τμήματος εκπαιδευτικών «παρά τω διευθυντή», με την ελπίδα «καλής» αξιολόγησης, που θα συνδέεται πλέον με τις αποδοχές. Όπως τονίζει και η περίφημη ακριβοπληρωμένη μελέτη για το μισθολογικό του Δημοσίου, πρέπει να φύγουμε από την εποχή που «η εκπαίδευση και τα χρόνια υπηρεσίας είναι τα μοναδικά κριτήρια για την ένταξη και την εξέλιξη στα μισθολογικά κλιμάκια χωρίς να δίνεται καμιά έμφαση στο ειδικό βάρος του ρόλου, στην προσωπική συνεισφορά και πρωτοβουλία για αποτελέσματα». 
Η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσουμε από την εποχή του συλλογικού κεκτημένου στην εποχή της ατομικής νομιμοφροσύνης, της αυταπάτη του «εγώ ελπίζω να τη βολέψω». Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη αποφασιστικής συλλογικής απάντησης.
ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ
Ενιαίο 12χρονο, δωρεάν, δημόσιο σχολείο
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ 
Η αποτυχία του παλιού σχολείου και η σημερινή του απαξίωση, δεν απαντιέται με το «νέο σχολείο» της κυβέρνησης. Χρειάζεται ριζοσπαστική άρνηση της σημερινής κατάστασης, των κριτηρίων και του πλαισίου του σχολείου της αγοράς. Μια τέτοια αντίληψη για την εκπαίδευση βασίζεται στη γνώση και τη διεκδίκηση των πρωτόγνωρων απελευθερωτικών δυνατοτήτων που γεννά η εργασία, η επιστήμη, η τεχνική. 
Οι δυνάμεις του αντικαπιταλιστικού κινήματος ξεκινούν από την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα να αμείβεται, να ζει και να μορφώνεται ολόπλευρα ο εργάτης - δημιουργός του συνολικού πλούτου. Ο αγώνας για μια απελευθερωτική παιδεία συνδυάζεται με την πάλη για τη χειραφετημένη και χωρίς εκμετάλλευση εργασία, με την πάλη για να κυριαρχούν οι ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας στο τι, πώς, γιατί μαθαίνουμε, καθώς και στο τι, πώς και γιατί παράγουμε. Όλα τα παιδιά μέχρι τα 18 πρέπει να μορφώνονται και να μη δουλεύουν. Είναι αναγκαία η πρόσβαση σε ένα ενιαίο 12χρονο, δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Στήριγμά του η δωρεάν, δίχρονη, προσχολική αγωγή. Προϋπόθεσή του η κατάργηση του διπλού δικτύου γενικής - τεχνικής εκπαίδευσης και η παροχή μετά τα 18 της όποιας δημόσιας τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης. Η εισαγωγή σε μια ενιαία, δημόσια και δωρεάν, πανεπιστημιακή παιδεία και σε οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης μετά το σχολείο, πρέπει να είναι ελεύθερη εφ’ όρου ζωής, με την αναγκαία υποστήριξη (οικονομική κ.ά.). Είναι δικαίωμα των παιδιών να αποκτούν στο σχολείο ένα ολοκληρωμένο επίπεδο γνώσεων, σχέσεων, κριτηρίων, αξιών και ικανοτήτων. Η θεωρία ότι κάποιοι «δεν παίρνουν τα γράμματα» καλύπτει τις άνισες κοινωνικά αποσκευές που κουβαλούν οι μαθητές, γίνεται άλλοθι για τη σύγχρονη αμάθεια και εκμετάλλευση. 
Η ουσιαστική γνώση στοχεύει στην κριτική διάνοια, την ανθρώπινη ικανότητα να κατανοεί τον κόσμο που ζει, να τον αμφισβητεί, να τον αλλάζει. Όχι να εξασφαλίζει απλά το χειρισμό πληροφοριών και την επικοινωνία. Αρνείται τον ιδεαλισμό, τα θρησκευτικά και άλλα δόγματα, τους εθνικούς, ρατσιστικούς, σεξιστικούς διαχωρισμούς. Απέναντι στην κατατεμαχισμένη, αποσπασματική γνώση, άθροισμα πληροφοριών, διεκδικούμε την ενιαία πολύμορφη γνώση που προωθεί το δέσιμο θεωρίας και πράξης, τη μελέτη των επιστημών σε σύνδεση με τις εφαρμογές τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Η αναγκαία παιδεία αντιμετωπίζει τη γλώσσα (μητρική και ξένη) όχι απλά ως μέσο επικοινωνίας αλλά ως όργανο σκέψης, συνειδητής συλλογικής εργασίας, συνδεμένης με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Σαν δρόμο ενότητας, συλλογικότητας, αλληλεγγύης. Η απελευθερωτική παιδεία οικοδομεί δημοκρατικές διαδικασίες προσέγγισης της μόρφωσης. Αντίθετα από τα απόλυτα δεσμευτικά αναλυτικά προγράμματα, την αυθεντία του καθηγητή, τον παπαγαλισμό, τον πειθαναγκασμό. Σε αντιπαράθεση με τις αλλεπάλληλες αξιολογήσεις που προωθούν την τυποποίηση γνώσεων, δεξιοτήτων και επιδόσεων του μαθητή, καθώς και της εργασιακής απόδοσης του εκπαιδευτικού. Η εξετασιομανία του σημερινού σχολείου καταργεί το μορφωτικό - παιδαγωγικό του ρόλο. Προετοιμάζει την αποδοχή της ανισότητας, της κατάταξης, της απόρριψης και του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας.
Στόχος ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ο χρόνος και ο ρυθμός του θα αφήνουν περιθώρια ανάπτυξης στη σκέψη, δημιουργίας ταυτότητας και συνείδησης στο άτομο. Όχι στην εκπαίδευση των ευέλικτων ροών, της προσαρμοστικότητας στους εργασιακούς χρόνους, της συμπεριφοράς του «βραχυπρόθεσμου».Δεν είναι σπατάλη η χρηματοδότηση αυτού του σχολείου ούτε η διασφάλιση του αναγκαίου αριθμού εκπαιδευτικών, αποκλειστικής, πλήρους και μόνιμης εργασίας, με παιδαγωγική ελευθερία και αξιοπρεπή μισθό. 
Αυτό το σχολείο δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στο συλλογικό, αποφασιστικό έλεγχο από το ζωντανό στοιχείο της εκπαίδευσης στο σύνολο της λειτουργίας της. Με δημοκρατία και όχι με ιεραρχία και μάνατζερ. Με λογοδοσία στους εργαζόμενους, για τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι στην αγορά και την κυβέρνηση για τις ανάγκες του κέρδους. 

4 Απρ 2011

Ποιες ποινικές ευθύνες έχουν οι γονείς που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο


ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Σύμφωνα με τις διατάξεις του αρθ.2, Ν. 1566/1985 και του αρθ. 73, Ν. 3518/2006, η φοίτηση των μαθητών στην Α/θμια Εκπ/ση είναι υποχρεωτική, εφόσον ο μαθητής δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του. Όποιος έχει την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή ή την εποπτεία του ως προς τη φοίτηση τιμωρείται, σύμφωνα με το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα (χρηματικό πρόστιμο). Επιπλέον, με το Π.Δ. 161/2000 μεταβιβάζεται στο Νομάρχη η αρμοδιότητα επιβολής κυρώσεων στους γονείς και κηδεμόνες που δεν εγγράφουν τα παιδιά τους στο σχολείο και αμελούν για την τακτική φοίτησή τους.
Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.2, αρθ.11 του Π.Δ. 201/1998, όταν ο μαθητής απουσιάζει αδικαιολόγητα και οι γονείς ή ο κηδεμόνας τους δεν επικοινωνούν με το σχολείο παρά τις ειδοποιήσεις, αναζητείται η οικογένεια του μέσω της δημοτικής ή αστυνομικής αρχής. Στις περιπτώσεις που η αναζήτηση δεν φέρει αποτέλεσμα, αναφέρεται η διακοπή της φοίτησης στον αρμόδιο Προϊστάμενο Δlνσης ή Γραφείου Α/θμιας Εκπ/σης, ο οποίος αναζητά το μαθητή σε όλα τα σχολεία του νομού και, εν συνεχεία, η αρμόδια Υπηρεσία του ΥΠ.Ε.Π.Θ. αναζητά το μαθητή σε όλα τα σχολεία της χώρας.

AΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ:Μέχρι και δύο συμβάσεις μπορούν να κάνουν οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί –ΤΟ ΥΠ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ


ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
«Πράσινο φως» έδωσε ο Αρειος Πάγος στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς να μπορούν να υπογράφου δύο διαφορετικές συμβάσεις με δύο σχολεία ,με την προϋπόθεση η κάθε μία να μην υπερβαίνει τις 11 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα.
"Ουδόλως προκύπτει απαγόρευση στους ωρομισθίους εκπαιδευτικούς να καταρτίζουν πλείονες της μιας συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, με περισσότερα δηλαδή σχολεία και με άθροισμα των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης σε αυτά μεγαλύτερο των 11 ωρών", αναφέρει χαρακτηριστικά η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, στην οποία παράλληλα σημειώνεται: Ηη σχετική απαγόρευση κρίνεται ότι αφορά την απασχόληση σε κάθε συγκεκριμένο σχολείο, η οποία δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις 11 ώρες".
"Αν ο νόμος απαγόρευε τη σύναψη περισσότερων συμβάσεων των ωρομισθίων εκπαιδευτικών και την υπέρβαση των 11 ωρών συνολικά και για όλα τα σχολεία απασχόλησης του, θα προβλέπει τούτο ρητά, πράγμα που δεν συνέβη", τονίζεται στην απόφαση, η οποία λήφθηκε μετά από προσφυγή καθηγήτριας πιάνου (η οποία το έτος 2003 έκανε αίτηση να τοποθετηθεί στο μουσικό γυμνάσιο Αλίμου . Η αίτηση εγκρίθηκε , αλλά της ζητήθηκε να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση, ότι δεν έχει άλλη σύμβαση ωρομίσθιου καθηγητή σε άλλο σχολείο.
Επειδή ωστόσο, η συγκεκριμένη ωρομίσθια εκπαιδευτικός είχε ήδη υπογράψει σύμβαση για εξάωρη εβδομαδιαία απασχόληση με δημοτικό ολοήμερο σχολείο δεν δέχθηκε να υπογράψει την υπεύθυνη δήλωση, με αποτέλεσμα να μην γίνει δεκτή η πρόσληψή της.
Η ωρομίσθια διαμαρτυρήθηκε στο υπ.Παιδείας από το οποίο ζήτησε εγγράφως απάντηση για το εάν είναι νόμιμο , αλλά ουδέποτε έλαβε απάντηση.
Ο Αρειος Πάγος με την απόφασή του υποχρεώνει το υπ. Παιδείας να καταβάλει στην ωρομίσθια εκπαιδευτικό το ποσό των 1.879 ευρώ ως απώλεια της μισθοδοσίας της για εκείνο το σχολικό έτος (2003-04), και 500 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη.

Πότε οι γονείς πρέπει να γράψουν τα παιδιά τους στο Προνήπιο, το Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό και ποια δικαιολογητικά απαιτούνται

Ρεπορτάζ:esos.gr 
Οι εγγραφές στα Δημοτικά Σχολεία και Νηπιαγωγεία είθισται να διενεργούνται κατά το χρονικό διάστημα από 1 Ιουνίου μέχρι 21 Ιουνίου (αναμένεται εγκύκλιος απ το υπ. Παιδείας).Για φέτος εγγράφονται τα νήπια που γεννήθηκαν το 2006 (υποχρεωτική φοίτηση) και το 2007 (τα προνήπια). Για την εγγραφή στην Α' τάξη απαιτούνται:
1.Πιστοποιητικό γέννησης, Δήμου ή Κοινότητας που να φανερώνει την εγγραφή του μαθητή στα οικεία Μητρώα ή Δημοτολόγια, το οποίο εκδίδεται το τελευταίο πριν από την εγγραφή τρίμηνο και στο οποίο αναγράφεται ολογράφως και αριθμητικώς η ημερομηνία γέννησης. Τονίζουμε ότι η αναζήτηση από το Δ/ντή μέσω των Δημοτολογίων των Δήμων (και όχι από τα Κ.Ε.Π.) είναι αυτεπάγγελτη και ότι πρέπει να τροποποιηθούν τα σχετικά έντυπα με τα οποία δε θα ζητείται από τους γονείς η προσκόμιση του ανωτέρω δικαιολογητικού.
2. Επίδειξη του Βιβλιαρίου Υγείας του μαθητή ή προσκόμιση άλλου στοιχείου, στο οποίο φαίνεται ότι έγιναν τα προβλεπόμενα εμβόλια.
3. Πιστοποιητικό οδοντολογικής εξέτασης (ένθετο έντυπο στο Βιβλιάριο Υγείας Παιδιού).
4. Πιστοποιητικό οφθαλμολογικής εξέτασης.
5. Πιστοποιητικό καρδιολογικής εξέτασης .
6. Αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο, κατά την κρίση του Διευθυντή του σχολείου, φαίνεται η διεύθυνση κατοικίας του μαθητή.
Για φέτος εγγράφονται τα παιδιά που γεννήθηκαν μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2005.
Για την εγγραφή στο Νηπιαγωγείο απαιτούνται :
1. Πιστοποιητικό γέννησης Δήμου ή Κοινότητας που να φανερώνει την εγγραφή του νηπίου στα οικεία Μητρώα ή Δημοτολόγια, το οποίο εκδίδεται το τελευταίο πριν από την εγγραφή τρίμηνο και στο οποίο αναγράφεται ολογράφως και αριθμητικώς η ημερομηνία γέννησης. Τονίζουμε ότι η αναζήτηση από τον/την Προϊστάμενο/η μέσω των Δημοτολογίων των Δήμων (και όχι από τα Κ.Ε.Π.) είναι αυτεπάγγελτη και ότι πρέπει να τροποποιηθούν τα σχετικά έντυπα με τα οποία δε θα ζητείται από τους γονείς η προσκόμιση του ανωτέρω δικαιολογητικού.
Για το νήπιο που θα συνεχίσει τη φοίτησή του στο ίδιο νηπιαγωγείο και δεύτερη χρονιά δεν απαιτείται νέο πιστοποιητικό γέννησης.
2. Επίδειξη του Βιβλιαρίου Υγείας ή προσκόμιση άλλου στοιχείου, στο οποίο φαίνεται ότι έγιναν τα προβλεπόμενα εμβόλια.
3. Πιστοποιητικό οδοντολογικής εξέτασης (Βεβαίωση οδοντιάτρου και όχι το ένθετο έντυπο του Βιβλιαρίου Υγείας Παιδιού ).
4. Πιστοποιητικό οφθαλμολογικής εξέτασης
5. Υπεύθυνη δήλωση του γονέα ή κηδεμόνα ή άλλο στοιχείο κατά την κρίση του / της Προϊσταμένου / νης του νηπιαγωγείου , από το οποίο φαίνεται η διεύθυνση κατοικίας του νηπίου.
6. Δήλωση του γονέα ότι αναλαμβάνει την ευθύνη για την ασφαλή προσέλευση και αποχώρηση του νηπίου.
Για φέτος εγγράφονται τα νήπια που γεννήθηκαν το 2006 (υποχρεωτική φοίτηση) και το 2007 (τα προνήπια).
Τα ίδια δικαιολογητικά (μεταφρασμένα) απαιτούνται για την εγγραφή των αλλοδαπών μαθητών.
Διευκρινίζουμε και υπενθυμίζουμε τα ακόλουθα :
α. Τα Πιστοποιητικά Καρδιολογικής, Οφθαλμολογικής και Οδοντολογικής Εξέτασης πρέπει να δίνονται από γιατρό αντίστοιχης ειδικότητας.
β. Τα πιστοποιητικά υγείας που ζητούνται μπορούν να γίνονται δεκτά από το Διευθυντή της σχολικής μονάδας μέχρι και τις αρχές Σεπτεμβρίου ούτως ώστε να διευκολύνονται χρονικά και οι γονείς και οι γιατροί για την έκδοσή τους.

Τι ισχύει εάν οι γονείς καθυστερήσουν να κάνουν την εγγραφή του παιδιού τους στο σχολείο?


Ρεπορταζ:esos.gr
Καθυστέρηση εγγραφής στο Δημοτικό Σχολείο μπορεί να γίνει για σοβαρούς λόγους με βεβαίωση ιατροπαιδαγωγικής υπηρεσίας ή κρατικού θεραπευτηρίου και εφόσον οι γονείς το επιθυμούν, ο μαθητής επαναλαμβάνει τη φοίτησή του στο Νηπιαγωγείο. Κατά ένα έτος μπορεί να καθυστερήσει η εγγραφή του μαθητή στην Α΄ τάξη ή και να επαναλάβει τη φοίτησή του στο Νηπιαγωγείο, όταν διαπιστωθεί από τη σύμβουλο Π.Α. ότι παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες να παρακολουθήσει το πρόγραμμα της Α΄ τάξης και υπάρχει και η σύμφωνη γνώμη των γονέων.

Πότε οι γονείς μπορούν νε μετεγγράψουν το παιδί τους σε άλλο σχολείο από αυτό που φοιτά


Ρεπορταζ:esos.gr
Μετεγγραφές μαθητών Δημοτικών από σχολείο σε σχολείο επιτρέπονται αν συντρέχουν οι παρακάτω λόγοι : 
i. Κατάργηση ή συγχώνευση του σχολείου, στο οποίο ο μαθητής είναι εγγεγραμμένος, οπότε η μετεγγραφή γίνεται χωρίς την αίτηση του γονέα.
ii. Ίδρυση νέου σχολείου στην περιοχή της κατοικίας του μαθητή, οπότε, αφού γίνει ο καθορισμός των ορίων της σχολικής περιφέρειας του νέου σχολείου, η μετεγγραφή είναι υποχρεωτική και γίνεται χωρίς αίτηση του γονέα ή του κηδεμόνα. 
iii. Όταν συντρέχουν έκτακτοι λειτουργικοί λόγοι (αποσυμφόρηση του σχολείου ως προς τον αριθμό των μαθητών κ.ά.), ύστερα από απόφαση του αρμόδιου Προϊσταμένου Δ/νσης ή Γραφείου Εκπ/σης, σε συνεργασία με τους Διευθυντές. Στην περίπτωση αυτή η μετεγγραφή γίνεται χωρίς την αίτηση του γονέα, με βάση προκαθορισμένα κριτήρια που ορίζονται σε κοινή σύσκεψη του προϊσταμένου με το διευθυντή και το σύλλογο διδασκόντων. 
iv. Μετοίκηση της οικογένειας του μαθητή, σύμφωνα με τα αναγραφόμενα από το γονέα στην αίτηση μετεγγραφής, οπότε μαζί με την αίτηση υποβάλλεται και υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/86. 
v. Φοίτηση μαθητή σε σχολείο, για το οποίο δεν ισχύουν σχολικές περιφέρειες, μετά από σχετική αίτηση. 
vi. Όταν υπάρχει παιδαγωγική ανάγκη αλλαγής του σχολικού περιβάλλοντος, σύμφωνα με το εδάφιο δ της παρ. 8 του άρθρου 13 αυτού του Π.Δ. 
vii. Αν οι μαθητές μετακινούνται από 1/Θ ή 2/Θ σε πολυθέσιο σχολείο, (από 3/θέσιο και πάνω), εφόσον οι γονείς τους επιθυμούν τη βελτίωση της παρεχόμενης εκπ/σης στα παιδιά τους. 
viii. Φοίτηση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα συμπεριφοράς σε συστεγαζόμενο σχολείο, στο οποίο λειτουργεί ειδική τάξη ή σε ειδικό σχολείο. 
ix. Αλλαγή κατοικίας του μαθητή για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους που εκτιμώνται από το σύλλογο διδασκόντων ή από τον αρμόδιο Προϊστάμενο όταν ο σύλλογος διδασκόντων αδυνατεί να ικανοποιήσει το σχετικό αίτημα. 
x. Αλλαγή κατοικίας ή περιβάλλοντος του μαθητή για σοβαρούς λόγους υγείας που πιστοποιούνται από κρατικό θεραπευτήριο. 
xi. Αν συντρέχουν σοβαροί λόγοι αλλαγής της κατοικίας ή περιβάλλοντος του μαθητή, οι οποίοι πιστοποιούνται από ιατρο-παιδαγωγική ή από κρατική κοινωνική υπηρεσία ή από το Σχολικό Σύμβουλο.
xii. Δημιουργία ισοπληθών τμημάτων σε συστεγαζόμενα σχολεία, οπότε η μετεγγραφή γίνεται χωρίς την αίτηση του γονέα, αλλά με βάση προϋποθέσεις και όρους που προκαθορίζονται σε κοινή σύσκεψη των συλλόγων διδασκόντων, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην παράγραφο 3 του άρθρου 12 αυτού του προεδρικού διατάγματος. 
2. Την αίτηση μετεγγραφής υποβάλλει στο διευθυντή του σχολείου ένας από τους γονείς του μαθητή. Στην περίπτωση που υπάρχει δήλωση στο σχολείο ότι οι γονείς βρίσκονται σε διάσταση ή ότι ο μαθητής προστατεύεται από άλλο πρόσωπο, δεκτή γίνεται η αίτηση αυτού που έχει την επιμέλεια του παιδιού, η οποία αποδεικνύεται με την υποβολή αντιγράφου της απόφασης του δικαστηρίου, ανεξαρτήτως βαθμού, ή ένορκης βεβαίωσης. Όταν δεν υπάρχουν γονείς η αίτηση υποβάλλεται από το πρόσωπο που ασκεί την επιμέλεια ή την εποπτεία του ανηλίκου, όπως αποδεικνύεται από την προσκόμιση αντιγράφου της σχετικής δικαστικής απόφασης ή από την προσκόμιση ένορκης βεβαίωσης. 
3. Σε εξαιρετικές και απρόβλεπτες περιπτώσεις μετεγγραφή γίνεται με έγκριση του Προϊσταμένου Δ/νσης ή του Γραφείου Π.Ε., ο οποίος αποφασίζει αφού εκτιμήσει τους λόγους για τους οποίους ζητείται η μετεγγραφή. 
4. Η παραλαβή της αίτησης και η όλη διαδικασία γίνεται με ευθύνη του διευθυντή του σχολείου. Το αποδεικτικό μετεγγραφής καταχωρίζεται στο Βιβλίο Πιστοποιητικών Σπουδών και αποστέλλεται υπηρεσιακά, μαζί με τα σχετικά για την επίδοση του μαθητή έντυπα, στο Δ/ντή του νέου σχολείου, ο οποίος υποχρεούται να ενημερώσει ότι το παρέλαβε. Μέχρι να φτάσει το αποδεικτικό, ο μαθητής γίνεται δεκτός με βάση το υπηρεσιακό σημείωμα που του χορηγείται, όταν κατατίθεται η αίτηση μετεγγραφής. Στις περιπτώσεις που μαθητής θα συνεχίσει τη φοίτηση σε σχολείο του εξωτερικού και η αποστολή του αποδεικτικού μέσω υπηρεσίας καθίσταται δύσκολη ή αδύνατη, το αποδεικτικά παραδίδεται στο γονέα ή κηδεμόνα, ο οποίος υπογράφει σχετικό αποδεικτικό παραλαβής. 
5. Όταν η αίτηση μετεγγραφής υποβάλλεται μετά τις 15 Μαΐου, ο μαθητής γίνεται δεκτός στο νέο σχολείο μόνο με το υπηρεσιακό σημείωμα. ενώ ο τίτλος εκδίδεται την προβλεπόμενη ημερομηνία από το διευθυντή του σχολείου προέλευσης. Στο υπηρεσιακό σημείωμα θα αναγράφεται ότι ο τίτλος θα εκδοθεί από το σχολείο προέλευσης, επειδή η αίτηση υποβλήθηκε μετά τις 15 Μαΐου και ότι το αποδεικτικό μετεγγραφής, που θα αφορά τη φοίτηση του μαθητή κατά το επόμενο διδακτικό έτος, θα εκδοθεί μετά την ημερομηνία χορήγησης των τίτλων στους μαθητές. Στις καταστάσεις που συμπληρώνονται στο τέλος του έτους, οι παραπάνω μαθητές υπολογίζονται σε αυτές του σχολείου προέλευσης. 
6. Μαθητής ο οποίος για σοβαρούς οικογενειακούς ή άλλους λόγους εγκαθίσταται προσωρινά στην περιφέρεια σχολείου άλλου νομού για διάστημα μικρότερο των δύο (2) μηνών, γίνεται δεκτός για φοίτηση με βάση τη βεβαίωση της μαθητικής του κατάστασης, την οποία εκδίδει ο διευθυντής του σχολείου όπου είναι εγγεγραμμένος, ύστερα από σχετική αίτηση που υποβλήθηκε σύμφωνα με την παράγραφο 2 αυτού του άρθρου. Ο πρώην νομός Αττικής, ανεξάρτητα από τη διοικητική του διαίρεση, θεωρείται ενιαίος νομός και δεν μπορεί να γίνει εφαρμογή αυτής της παραγράφου για σχολεία που ανήκουν σ΄ αυτόν. Αν η παραμονή του μαθητή παραταθεί πέραν του διμήνου, εκδίδεται πιστοποιητικό μετεγγραφής, 
7. Αιτήσεις μετεγγραφής για το επόμενο σχολικό έτος γίνονται δεκτές μετά την 1η Ιουνίου. Στην περίπτωση αυτή το αποδεικτικό μετεγγραφής εκδίδεται μετά την ημερομηνία χορήγησης των τίτλων στους μαθητές